Ook junioren en beloften presteren sterk op BK in Jambes

Om deel te nemen aan de misschien wel slechtst georganiseerde Belgische kampioenschappen van de laatste 10 jaar, moest er naar het Waalse Jambes afgereisd worden. Niet ver van de samenvloeiing van Samber en Maas, was het al een succes als de "live results" een uur na het beëindigen van de wedstrijden online stonden (kogelstoten voor de junioren kwam zelfs nooit online!), kon men met moeite de resultaten tijdens de wedstrijden ter plaatse zelf volgen, waren er geen bogen in de werpsectoren aanwezig (terwijl dit wel een verplichting is voor een World Athletics meeting), werd het uurschema bijna in alle proeven niet gevolgd, was er op het terrein nergens voor wat beschutting gezorgd voor de atleten terwijl de loden zon toch al een tijdje voorspeld was en werden daarnaast de medaillewinnaars oneer aangedaan door ze in een vergeten hoek naast de piste, zonder enige voorstelling of waarschuwing hun medailles vlug te laten afhalen. Kortom: een organisatie een BK onwaardig.

Maar onze Houtlanders lieten het daarom niet aan hun hart komen en presteerden er terug op hoog niveau.

Drie van onze 13 geselecteerde atleten mochten zich na hun wedstrijd Belgisch kampioen noemen. Simon Dekoninck was de eerste die het hoogste podium mocht betreden. Hij won immers het verspringen bij de junioren na een heel spannende laatste poging. Na de eerste 3 beurten stond Simon aan de leiding maar tijdens de laatste sprong verbeterde zijn naaste concurrent zich tot 6m97. Voor Simon was het dus zaak om bij zijn laatste beurt verder te springen dan zijn PR om alsnog de titel binnen te halen. En dat deed hij met verve want niet alleen sprong Simon een nieuw PR, won ermee de Belgische titel maar sprong er met 7m03 ook voor het eerst over de 7m-grens. Maar jammer genoeg kwam Simon in de namiddag van de hemel in de hel terecht toen hij zich bij zijn eerste sprong in het hinkstapspringen kwetste aan de enkel zodat hij niet meer verder kon en met de 12m42 van zijn half afgebroken sprong in de uitslag kwam. Toch leverde deze geaccidenteerde sprong hem nog een bronzen medaille op in een wedstrijd die hij eigenlijk ook had kunnen winnen. Ook Maité Beernaert was de beste in haar verspringwedstrijd bij de beloften. Na een eerste ongeldige sprong liet ze 6m05 optekenen. Hiermee kwam ze aan de leiding van de wedstrijd en werd eigenlijk niet meer bedreigd voor de winst. Laat op de middag nam Maité ook nog deel aan de 200m waar ze net het podium niet haalde in een door de tegenwind matige 25"07. Onze derde kampioen zagen we een eerder afwachtende 1500m lopen. Het eerste idee was om van bij de start de anderen een hoog tempo op te leggenen ze zo murw te lopen. Maar de hitte weerhield Timon Inghelbrecht om dit te doen. Het gevaar bestond immers dat dit hem zuur zou opbreken. Timon wachtte dan maar tot 400m voor de finish om een verschroeiende versnelling te plaatsen die niemand kon volgen. Hij werd beloftenkampioen in 4'06"08.

Bijna telden we nog een vierde kampioen want Elise Depreiter Malysse stond in het hinstapspringen bij de junioren tot de laatste poging aan de leiding van haar wedstrijd. Met 11m27 had ze eerder in de wedsrijd haar persoonlijke beste al ruim verbeterd. Maar bij de laatste sprong werd ze in extremis nog voorbij gewipt en mocht even later een zilveren medaille in ontvangst nemen. Eerder op de dag was Elise ook al 7de geworden in het verspringen met 5m25. Ook Tibe Delaere mocht een zilveren medaille ophalen maar dan voor het hoogspringen bij de junioren. Door een aanslepende voetblessure was de voorbereiding naar dit kampioenschap allesbehalve vlot verlopen en moest Tibe noodgedwongen met een korte aanloop de wedstrijd afwerken. Hij mocht dan ook terecht fier zijn met zijn 1m93. En ook Jolijn Verhaeghe mocht na afloop van haar hinkstapwedsrijd bij de beloften een zilveren plak gaan ophalen. Met 11m93 vestigde ze een nieuw persoonlijk outdoorrecord en benaderde ze de 12m-grens. Heel wat beter dan haar verspringwedstrijd eerder op de dag waar ze bij de eerste 3 beurten geen enkele geldige poging liet optekenen.

De achtste medaille werd gewonnen door Nore Vandekerckhove op de 800m bij de beloften. Nore liep er een tactisch mooie wedstrijd, liet zich meedrijven in een kopgroepje en kon tijdens de laatste 200m een knappe 3de plaats afdwingen, ook al kwam er heel wat druk van achteruit. Met 2'13"61 liet ze ook nog eens een mooie tijd noteren. 

Ook Lukas Deroo, die als allereerste 's morgens om 10u met de speer moest gooien, kwam heel dicht bij een podiumplaats. Na 3 pogingen stond hij 3de, werd bij de 4de poging even vootbij gestoken maar kon met 49m90 direct zijn 3de stek terug opeisen. Maar uiteindelijk moest hij toch de duimen leggen voor de derde plaats met een luttele 36cm en werd hij vierde. Wie ook vroeg aan de bak moest was Libelia Vincke die even na 10u haar reeks van de 100m bij de beloften moest lopen. Met 12"36 werd ze 2de in haar reeks en plaatste zich vlot voor de finale. In de finale werd ze uiteindelijk 7de in 12"43. En Libelia moest ook als een van de laatsten terug de baan op maar dan voor de 200m. In de snelste reeks eindigde ze als 6de in 25"62. Nog 2 juniores liepen er ook de 200m. Lore Louagie kreeg er baan 2 toegewezen en liep van daaruit in 25"65 naar een mooie 5de plaats. Bij de jongens moest Xander Claessens in baan 1 lopen, niet ideaal want bij het uitkomen van de bocht moest hij even inhouden om niet buiten zijn baan te lopen. Het leverde hem 22"94, een 7de plaats in zijn reeks en een 10de plaats overall op. Nog 2 werpers waren eveneens van de partij. Wout Godderis nam er het discuswerpen bij de juniores voor zijn rekening en gooide er een soliede 40m66. Dit leverde hem een 6de plaats op. Ook Jens Keerman nam er deel aan het discuswerpen maar moest met 38m16 eerder teleurgesteld als 9de de wedstrijd na 3 beurten verlaten. Eerder nam Jens ook deel aan het kogelstoten en ook daar vlotte het niet zoals gewild maar stootte er zich met 12m18 toch in de finale om als 8ste te eindigen.